ترومبوز ورید عمقی (DTV)، زمانی اتفاق می افتد که یک لخته خون در یکی از ورید (سیاهرگ) های عمقی بدن شما تشکیل شود. ترومبوز ورید عمقی در بارداری، یک عارضه نادر اما خطرناک است که می تواند منجر به آمبولی ریه (PE) شود. خوشبختانه، ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه، هر دو قابل درمان و اغلب قابل پیشگیری هستند. در این مقاله آنچه که لازم است درباره ترومبوز ورید عمقی در بارداری بدانید، ذکر شده است.
ترومبوز ورید عمقی (DTV) چقدر شایع است؟
خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی در زنان باردار، تقریبا 5 برابر بیشتر از زنان دیگر است. با این حال، در هر 1000 بارداری، فقط یک نفر دچار این عارضه می شود، که این یک اتفاق نسبتا غیر شایع است. همچنین، خطر ابتلا به این عارضه در 6 هفته بعد از تولد نوزاد افزایش می یابد، اما پس از 8 هفته مجددا به حالت طبیعی باز می گردد.
چرا ترومبوز ورید عمقی در دوران بارداری شایع تر است؟
در زنان باردار، تعداد پروتئین های لخته کننده خون افزایش یافته و پروتئین های ضد انعقاد کاهش می یابد. علت این اتفاق به احتمال زیاد این است که بدن در برابر خونریزی هنگام زایمان از خود دفاع کند. همچنین، با بزرگ شدن رحم، فشار بیشتری به وریدها وارد می شود و جریان خون در پاها کاهش پیدا می کند. این اتفاقات در کنار هم منجر به افزایش خطر بروز ترومبوز ورید عمقی در بارداری می شود.
علائم ترومبوز ورید عمقی در بارداری چیست؟
اگرچه همه افراد در دوران بارداری خود علائم ترومبوز ورید عمقی را تجربه نمی کنند، اما لازم است که از این علائم اطلاع داشته باشید. در بیشتر مواقع، لخته خون ابتدا در پای چپ تشکیل می شود. برخی از علائم ناشی از آن عبارتند از:
- احساس درد یا سنگینی در ساق پا (به خصوص زمانی که آسیبی رخ نداده باشد)
- حساسیت به لمس، قرمزی و گرمی در نواحی ساق پا یا ران
- ورم (خفیف یا شدید)
- وریدها بزرگتر از حد طبیعی به نظر می رسند.
اگر لخته از ورید پا جدا شده و از طریق جریان خون به ریه ها منتقل شود، علائم متفاوتی را تجربه خواهید کرد. در صورت بروز علائم زیر باید فورا به پزشک مراجعه کنید:
- درد قفسه سینه که هنگام نفس کشیدن و سرفه بدتر می شود.
- تنگی نفس بدون علت
- ضربان قلب سریع یا نامنظم
- سرفه خونی
چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DTV) قرار دارند؟
ترومبوز ورید عمقی یک عارضه نسبتا غیر رایج است، اما برخی عوامل می توانند خطر تشکیل لخته خون را افزایش دهند. برخی از این عوامل خطر عبارتند از:
- سابقه خانوادگی ترومبوآمبولی وریدی
- ترومبوفیلی (ناهنجاری هایی که خطر بروز ترومبوز را افزایش می دهند) و یا سایر اختلالات لخته شدن خون
- حمل بیش از یک نوزاد
- زایمان طولانی مدت
- خونریزی پس از زایمان یا انتقال خون
- زایمان سزارین
- درمان های هورمونی باروری
- مصرف قرص های ضد بارداری
- درمان جایگزینی هورمون
- سن بالای 35 سال
- سیگار کشیدن
- استراحت طولانی مدت در رختخواب
- بیماری هایی مانند بیماری قلبی، دیابت و سرطان
- سفرهای طولانی
- داشتن رگ های واریسی
ترومبوز ورید عمقی (DTV) چگونه بر کودک شما تاثیر می گذارد؟
بدن شما به طور طبیعی لخته ها را قبل از اینکه به یک مشکل جدی تبدیل شوند، تجزیه می کند. اما در دوران بارداری، خطر بزرگ شدن لخته و تجزیه نشدن آن افزایش می یابد. لخته تشکیل شده از طریق جریان خون به ریه ها می رود و این اتفاق می تواند باعث آمبولی ریه شود، که یکی از شایع ترین علل مرگ و میرهای مرتبط با بارداری است.
لخته های خون همچنین می توانند درون جفت تشکیل شوند که این امر احتمالا، منجر به سقط جنین و یا تولد جنین مرده می شود. این اتفاق در زنانی که در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون هستند، رایج تر است. لخته های خون می توانند منجر به مشکلات دیگری نیز شوند. از جمله:
- حمله قلبی
- سکته مغزی
- سقط جنین
- زایمان زودرس
- محدودیت رشد داخل رحمی (وضعیتی که در رشد جنین اختلال ایجاد می کند)
پیشگیری، کنترل و درمان ترومبوز ورید عمقی (DTV)
درمان ترومبوز ورید عمقی در بارداری، بیشتر به صورت پیشگیری و کنترل این عارضه انجام می شود. برای حفظ سلامت مادر و جنین، استفاده از روش هایی مانند عمل جراحی، باید تا مدت زیادی بعد از تولد نوزاد به تعویق بیفتد. شما باید نسبت به علائم هشدار دهنده ترومبوز ورید عمقی آگاه باشید و در صورت داشتن سابقه لخته شدن خون، این موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید.
برای کاهش خطر بروز ترومبوز ورید عمقی نکات زیر را رعایت کنید:
- از نشستن طولانی مدت خودداری کنید. تا جایی که می توانید فعالیت داشته باشید و از کارهایی که مانع از جریان یافتن خون می شوند (مثل روی هم قرار دادن پاها) خودداری کنید.
- در حالی که انگشتان پای خود را روی زمین نگه داشته اید، سعی کنید پاشنه پای خود را بالا و پایین بیاورید و سپس پاشنه پای خود را روی زمین نگه دارید و انگشتان پا را بالا و پایین بیاورید.
- تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنید. اگر سیگار می کشید آن را ترک کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و از بدن خود مراقبت کنید.
- به اندازه ای که پزشک به شما توصیه می کند، فعالیت بدنی داشته باشید.
- آب زیادی بنوشید.
- اگر پزشک برای شما داروهای رقیق کننده خون (مانند هپارین) تجویز کرده است، آن ها را مصرف کنید. (مصرف این داروها برای بارداری خطری ندارد. زیرا از جفت عبور نمی کنند)
- از جوراب های فشاری استفاده کنید.
نغمه
یکشنبه ۱۶ مرداد ۱( 1 سال پیش)
تعداد بازدید:
مشاهده پرسش
