در این مقاله بیماری میوکاردیت را برای شما توضیح خواهیم داد، با ما همراه باشید.
میوکاردیت چیست؟
میوکاردیت زمانی رخ می دهد که عضله قلب (میوکاردیوم) ملتهب شود و التهاب نیز زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به عفونت واکنش نشان می دهد. میوکاردیت ممکن است بر اثر عفونت ویروسی یا شرایط التهابی دیگری مانند اختلالات خود ایمنی رخ دهد. در موارد میوکاردیت شدید، عضله قلب ضعیف می شود و نمی تواند به طور مؤثر خون را به دیگر اندام های بدن پمپاژ کند
چندین نوع میوکاردیت وجود دارد: برخی از نمونه های آن عبارتند از:
میوکاردیت حاد: میوکاردیت حاد، میوکاردیت تازه یا شروع میوکاردیت را توصیف می کند و معمولاً بر اثر یک عفونت ویروسی اتفاق می افتد. میوکاردیت حاد به طور ناگهانی ایجاد می شود و همچنین علائم آن به سرعت رفع می شوند.
میوکاردیت مزمن: میوکاردیت مزمن زمانی رخ می دهد که درمان بیماری، بیشتر از حد معمول طول می کشد یا علائم، پس از تجربه ی شرایط دوباره ظاهر می شوند. این شرایط بعلت شرایط التهابی کلی تری مانند اختلالات خودایمنی رخ می دهد که در آن سیستم ایمنی، به سلولها یا بافت های سالم در بدن حمله می کند.
میوکاردیت لنفوسیتی: میوکاردیت لنفوسیتی، نوع نادر میوکاردیت است که می تواند به بستری شدن در بیمارستان ختم شود. این شرایط زمانی رخ می دهد که گلبولهای سفید (لنفوسیت ها) وارد عضله ی قلب و موجب التهاب آن می شوند. این شرایط بر اثر یک ویروس ممکن است رخ دهد.
علائم میوکاردیت
در مراحل اولیه میوکاردیت، شما ممکن است علائم خفیفی را تجربه کنید یا به طور کلی علائمی نداشته باشید. علائم شایع این شرایط عبارتند از:
- درد قفسه سینه
- خستگی
- ضربان قلب سریع یا غیرطبیعی (آریتمی)
- علائم عفونت
- اسهال
- سردرد
- تب
- درد عضلانی
- گلودرد
- تنگی نفس
- ورم پاها
تشخیص میوکاردیت
تشخیص میوکاردیت ممکن است به علت علائم یا نشانه های غیر اختصاصی، سخت باشد. پزشک، علائم و سوابق پزشکی شما را بررسی می کند و آزمایشات زیر را انجام می دهد:
- آزمایش خون
- اشعه ی ایکس قفسه سینه
- نوار قلب
- اکوی قلبی (سونوگرافی قلب)
- در برخی موارد ممکن است به MRI قلب یا نمونه برداری نیاز باشد.
علل میوکاردیت
میوکاردیت بسیار نادر است، اما در اکثر موارد وقوع آن بر اثر عفونت می باشد. عفونت های ویروس ها (که شایع ترین آنها ویروس های سرما خوردگی، آنفولانزا یا کووید 19 هستند)، باکتری ها، قارچ یا انگل، می توانند منجر به التهاب میوکاردیال شوند. بیماری های خودایمنی مانند لوپوس، سارکوئیدوز و موارد دیگر نیز می توانند منجر به میوکاردیت شوند، زیرا سیستم ایمنی می تواند به هر عضوی از بدن ازجمله قلب، حمله کند و موجب التهاب شود. داروها یا دیگر محرک های محیطی یا مواد سمی نیز، می توانند منجر به میوکاردیت شوند.
درمان میوکاردیت
هیچ درمانی برای میوکاردیت وجود ندارد. با این حال، پزشک می تواند در صورت شناسایی، مشکل زمینه ای میوکاردیت را حل کند و ممکن است بر اساس علائم قلبی (نارسایی قلبی، آریتمی)، نوع میوکاردیت و شدت آن، داروهای زیر را تجویز کند:
مهار کننده ی آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)/ مسدود کننده های پذیرنده ی آنژیوتانسین (ARB ها): فشار خون را پایین می آورند و به بازسازی عضله ی قلب پس از میوکاردیت کمک می کنند.
مسدود کننده های بتا: این داروها آریتمی های قلبی را بهبود می بخشند و به بازسازی عضله ی قلب کمک می کنند.
داروهای ادرار آور: احتقان مایعات در بدن را کاهش می دهند.
کورتیکواستروئید ها: التهاب در بدن را کاهش می دهند. در موارد خاصی از میوکاردیت مصرف می شوند.
در موارد شدید که اختلالات ریتم قلبی رخ می دهند، پزشک ممکن است از یک ضربان ساز یا دیفیبریلاتور قلبی کاشتنی (ICD) استفاده کند. اگر عملکرد قلب بهبود پیدا نکرد و موجب نارسایی قلبی شدید شد، شرایط شما ممکن است برای پیوند قلب بررسی شود. پزشک همچنین ممکن است به شما توصیه کند سبک زندگی خود را اصلاح کنید، که شامل رژیم غذایی کم نمک و محدودیت مایعات می شود.
زمان بهبودی میوکاردیت
اکثر موارد میوکاردیت، خود به خود رفع می شوند. دیگر موارد چندین ماه پس از درمان بهبود پیدا می کنند. در برخی موارد، این شرایط مجدداً عود می کند و می تواند منجر به علائم مرتبط با التهاب مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس شود.