آنزیم ها، پروتئین هایی هستند که واکنش هایی شیمیایی و فرایندهای بیولوژیکی در اطراف بدن را سرعت می بخشند. وقتی قلب شما دچار ضربه یا آسیب می شود، آنزیم های قلبی آزاد می کند که پزشکان می توانند آنها را آزمایش کنند تا احتمال حمله ی قلبی مشکوک را بررسی کنند. آنزیم های قلبی به عنوان بیومارکرهای قلبی یا همان نشانگرهای زیستی نیز شناخته می شوند. متخصصان سالیان سال از آنزیم های قلبی مختلف برای بررسی آسیب های قلبی استفاده کرده اند.
در حال حاضر آنها آنزیم های قلبی را برای تروپونین های قلبی آزمایش می کنند. پروتئین های تروپونین T و تروپونین I، بیومارکرهای اصلی در آزمایش آنزیم قلب هستند. عضلات و استخوان ها نیز تروپونین تولید می کنند، اما زیر گونه های متفاوتی دارند. یعنی اگر تروپونین I و T در آزمایش آنزیم قلبی نشان داده شوند، احتمال بیشتری وجود دارد که نشانه ی مشکلات قلبی باشند. این بیومارکرها به پزشک شما اجازه می دهند که بداند چه زمانی قلب تحت فشار است. همچنین اگر عضله ی قلب شما اکسیژن کافی دریافت نکند، این آزمایش آن را مشخص می کند.
چرا باید آزمایش آنزیم قلب را انجام دهید؟
اگر پزشک مشکوک شود که شما دچار حمله ی قلبی شده اید یا اخیراً به علت التهاب (میوکاردیت) دچار آسیب به قلب شده اید، ممکن است آزمایش آنزیم قلب را توصیه کند. این آزمایش سطح پروتئین های خاصی را اندازه گیری می کند. چنین آزمایشی به پزشک اجازه می دهد که تشخیص را تأیید و درمان را شروع کند. بعد از حمله ی قلبی، سطوح تروپونین های T و I ممکن است کم کم در حدود 4 ساعت افزایش پیدا کنند. این تروپونین ها تا چند روز بالا باقی می مانند، یعنی نشان دهنده ی حمله ی قلبی هستند.
آیا آزمایش آنزیم قلب به آمادگی خاصی نیاز دارد؟
یک آزمایش آنزیم قلب به هیچ آمادگی خاصی نیاز ندارد. شما نباید مصرف داروهای خاصی را قطع کنید. در بسیاری از موارد، پزشک در شرایط اورژانسی زمانی که به حمله ی قلبی مشکوک می شود، آنزیم های قلبی را اندازه گیری می کند. شما یا فردی از نزدیکانتان باید در مورد داروها و مکمل های مصرفی خود به پزشک اطلاع دهید.
پزشک چه سؤالاتی از شما می پرسد؟
پزشک شما باید اطلاعات پزشکی مهم زیر را بداند:
- هرگونه بیماری قلبی یا سابقه ی سکته
- آیا فشار خون بالا داشته اید
- هر گونه جراحی یا عملی که اخیراً انجام داده اید
- علائم شما چقدر طول می کشند
- آیا مشکلات کلیوی دارید
در طول آزمایش آنزیم قلب چه چیزی باید انتظار داشته باشید؟
آزمایش خون برای آنزیم های قلبی، شبیه به یک آزمایش خون استاندارد است. پزشک یک سوزن را وارد بازوی شما می کند و برای پرکردن یک یا دو ویال کوچک از شما خون می گیرد. شما ممکن است در طول وارد کردن لوله مقداری درد را احساس کنید. پزشک سطوح بیومارکرهای شما را ارزیابی می کند تا تأیید کند آیا دچار حمله ی قلبی شده اید و مقدار آسیب به عضله ی قلب را ارزیابی می کند.
او اغلب سطوح آنزیم ها را بیشتر از یک بار اندازه می گیرد تا ببیند آیا به مرور زمان تغییری رخ می دهد یا خیر. پزشک علاوه بر چک کردن بیومارکرها ممکن است بخواهد خون شما را برای نشانگرهای دیگری آزمایش کند تا اطلاعاتی در مورد قلب و وضعیت سلامتی شما به دست آورد. این نشانگرها شامل موارد زیر می شوند:
- سطوح کلسترول
- سطوح قند خون
- تعداد گلبول های قرمز و سفید و نیز سطوح پلاکت ها
- عملکرد کلیه
- سطوح پپتید ناتریورتیک نوع B، هورمونی که می تواند نشانه ی نارسایی قلبی باشد.
عوارض جانبی احتمالی
یک آزمایش آنزیم قلبی نسبتاً ساده و بی درد است. شما ممکن است در محل ورود سوزن برای خون گیری، مقداری کبودی یا سوزش موقتی را احساس کنید. اگر به لاتکس حساسیت دارید، به فردی که خون می گیرد اطلاع دهید. این کار می تواند به جلوگیری از عوارص کمک کند. در غیر این صورت، این آزمایش ایمن و بی خطر است.
نتایج این آزمایش به چه معنا هستند؟
نتایج آزمایش آنزیم قلب می تواند نشانه ی این باشد که شما احتمالاً حمله ی قلبی داشته اید یا به نوع دیگری از آسیب قلبی دچار شده اید. برای مثال، اکثر افراد جوان سالم، سطوح تروپونین Tدر جریان خون افزایش نمی یابد. هرچه آسیب به عضله ی قلب بیشتر باشد، سطوح گردش تروپونین T در خون شما بیشتر خواهد بود. در حال حاضر پزشکان از تروپونین حساسیت بالا برای رد کردن آسیب با حساسیت بالا استفاده می کنند. تروپونین T قلبی برحسب نانوگرم بر میلی متر (ng/mL) اندازه گیری می شود.
اگر سطح تروپونین T شما بالای 99 درصد باشد، پزشک شما به احتمال زیاد حمله ی قلبی را تشخیص خواهد داد. سطوح تروپونینی که در ابتدا بالا هستند و سپس افت پیدا می کنند، نشانه ی آسیب اخیر به قلب هستند که می تواند یک حمله ی قلبی خفیف یا آسیب عضله ی قلب باشد. شما ممکن است حتی از آن آگاه نشده باشید. نتایج آزمایش آنزیم قلبی معمولاً در عرض یک ساعت بعد از جمع آوری نمونه خون حاضر هستند.
آیا عوامل دیگری می توانند نتایج را منحرف کنند؟
سطوح آنزیم های قلبی می توانند به دلایلی به جز حمله ی قلبی بالا روند. برای مثال، سپسیس، نوعی عفونت خون است که می تواند منجر به افزایش سطوح تروپونین شود. همین امر در مورد فیبریلاسیون دهلیزی نیز صدق می کند. فیبریلاسیون دهلیزی، یک مشکل ضربان قلب شایع است. عوامل دیگری که می توانند روی نتایج آزمایش تأثیر بگذارند، عبارتند از:
- لخته ی خون در ریه ها
- نارسایی قلبی حاد یا مزمن
- آمیلوئیدوزیس
- آسیب مغزی
- کوفتگی قلبی به دلیل آسیب دیواره ی قفسه سینه
- کاردیوورژن برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی یا فلوتر دهلیزی
- شیمی درمانی
- آنژیوپلاستی کرونری
- دیفیبریلاسیون برای فیبریلاسیون بطنی یا تاکی کاردی
- بیماری کلیه ی مرحله نهایی
- میوکاردیت
- جراحی قلب باز
- دیگر مشکلات قلبی مانند کاردیومیوپاتی
- ابلیشن کاتتر رادیوفرکانسی
- رابدومیولیز
- ورزش سخت
- بیماری قلبی دریچه ای
از آنجا که عوامل دیگری نیز می توانند منجر به جهش در سطوح آنزیم های قلبی شوند، پزشک شما برای تشخیص حمله ی قلبی فقط به سطوح آنزیم های قلبی بسنده نمی کند. او همچنین از نوار قلب و علائم برای تأیید تشخیص استفاده می کند.
سپس چه اتفاقی می افتد؟
اگر پزشک شما یک حمله ی قلبی را تشخیص دهد، بهتر است توصیه ی او خود را در مورد دارو، تغذیه، ورزش و دیگر انتخاب های سبک زندگی سالم دنبال کنید. او همچنین ممکن است توانبخشی قلبی را توصیه کند. اگر سطوح آنزیم های قلبی شما بالا هستند، اما دچار حمله ی قلبی نشده اید، پزشک در مورد راههای سالم نگه داشتن قلب با شما صحبت خواهد کرد. این کار می تواند به جلوگیری از یک حمله ی قلبی در آینده کمک کند.
