در این مقاله برای شما توضیح خواهیم داد که تترالوژی فالوت چیست و درمان آن به چه صورت است؟
تترالوژی فالوت چیست؟
تترالوژی فالوت، یک نقص مادرزادی است که جریان خون طبیعی خروجی از قلب را، تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری زمانی رخ می دهد که قلب نوزاد در رحم مادر به طور صحیح تشکیل نمی شود.
تترالوژی فالوت از چهار نقص قلب و رگ های خونی آن تشکیل می شود:
- حفره ای در دیواره بین دو دهلیز یا بطن های پایینی قلب، که نقص دیواره بین بطنی نیز نامیده می شود.
- باریک شدن دریچه ریوی و شریان ریوی اصلی، که تنگی دریچه ریوی نیز نامیده می شود.
- دریچه آئورت که آئورت را باز می کند، بزرگ می شود و به نظر می رسد که به جای باز شدن از بطن های چپ (مانند عملکرد یک قلب طبیعی)، از هر دو بطن باز می شود. در این نقص، دریچه آئورت به طور مستقیم در بالای نقص دیواره بین بطنی قرار می گیرد.
- دیواره عضلانی دهلیز راست پایین قلب (بطن راست) ضخیمتر از حد طبیعی است، که هیپرتروفی بطنی نیز نامیده می شود.
از آنجا که نوزاد مبتلا به تترالوژی فالوت، ممکن است بلافاصله پس از تولد به جراحی یا رویکردهای دیگری نیاز داشته باشد، این نقص در بدو تولد، یک نقص قلبی مادرزادی بحرانی نامیده می شود. مادرزادی به معنای وجود در زمان تولد است. این نقص قلبی باعث می شود که جریان اکسیژن موجود در خون، به دیگر نقاط بدن کاهش پیدا کند. نوزادان مبتلا به تترالوژی فالوت ممکن است دچار مشکل کبودی پوست شوند، که سیانوز نیز نامیده می شود، زیرا خون آنها اکسیژن کافی را حمل نمی کند.
نوزادان در زمان تولد ممکن است پوست آبی رنگ نداشته باشند، اما بعدها ممکن است در زمان گریه کردن یا غذا خوردن به صورت دوره ای کبود شوند. این دوره ها، حملات شدید کبودی نامیده می شوند. نوزادان مبتلا به تترالوژی فالوت یا دیگر شرایط منجر شونده به سیانوز، ممکن است مشکلات زیر را تجربه کنند:
- افزایش احتمال ابتلا به عفونت لایه های قلب که اندوکاردیت نامیده می شود.
- افزایش احتمال ابتلا به ریتم های قلبی نامنظم که آریتمی نامیده می شود.
- سرگیجه، غش کردن یا تشنج، بدلیل سطوح اکسیژن پایین در خون آنها.
- تأخیر در رشد
وقوع بیماری تترالوژی فالوت
مراکز پیشگیری و کنترل بیماریها (CDC) تخمین می زنند که سالانه حدود 1660 نوزاد در آمریکا با مشکل تترالوژی فالوت متولد می شوند. به عبارت دیگر، سالانه از هر 2518 نوزاد متولد شده در آمریکا، 1 نفر با این مشکل متولد می شود.
علائم تترالوژی فالوت چیست؟
شدت علائم این بیماری می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. این علائم در صورت عدم درمان به تدریج تشدید می شوند. نوزادان مبتلایی که درمان مناسب دریافت نکرده اند، ممکن است در حین یا پس از شیر خوردن، گریه کردن یا دفع مدفوع دچار حملات کبودی شوند. این کبودی ها می توانند از چندین دقیقه تا چندین ساعت ماندگار باشند. پس از این حملات، مدت زمان خواب نوزاد افزایش می یابد. علائم حملات کبودی شامل موارد زیر هستند:
- تغییر رنگ پوست به آبی تیره (سیانوز)
- احساس خستگی شدید
- بی قراری
- عدم پاسخگویی به والدین
- از دست دادن هوشیاری
- سستی و بی حالی
- دشوار شدن تنفس: قرار گرفتن در حالت اسکوات یا چمباتمه، به تنفس بهتر این افراد کمک می کند.
- تشنج
- فلج موقت نیمی از بدن
دیگر علائم و نشانه های تترالوژی فالوت شامل موارد زیر هستند:
- غش کردن
- شنیدن صدای غیر طبیعی (مر مر) از طریق گوشی پزشکی
- تشنج
- کم اشتهایی
- گیجی
- کم شدن سرعت افزایش وزن
علائم تترالوژی فالوت در بزرگسالان
- تغییر رنگ پوست به آبی تیره
- عدم توانایی ورزش کردن به دلیل کمبود اکسیژن
- غش کردن
- درد قفسه سینه
- تپش قلب
علل و عوامل خطر
علل نقص های قلبی (مانند تترالوژی فالوت) در میان اکثر نوزادان، هنوز ناشناخته است. برخی از نوزادان به دلیل تغییر در ژن ها یا کروموزوم های خود، دچار این نقص قلبی می شوند. این تصور وجود دارد که نقص های قلبی از قبیل تترالوژی فالوت، ناشی از ترکیب ژن ها یا عوامل خطر احتمالی دیگر هستند. از عوامل خطر احتمالی می توان به چیزهایی که مادر یا جنین در محیط با آنها در تماس است یا موادی که مادر می خورد، می نوشد و یا داروهایی که مصرف می کند، اشاره کرد.
تشخیص تترالوژی فالوت
در دوران بارداری یا بلافاصله پس از تولد قابل تشخیص است.
در دوران بارداری
در دوران بارداری، آزمایشات غربالگری که پریناتال تست نیز نامیده می شوند، برای بررسی نقص های مادرزادی یا شرایط دیگر به کار می روند. تترالوژی فالوت ممکن است از طریق سونوگرافی که تصاویری از درون بدن ایجاد می کند، تشخیص داده شود. برخی از یافته های سونوگرافی باعث می شوند که پزشک به ابتلای جنین به تترالوژی فالوت مشکوک شود.
در این صورت، پزشک می تواند برای تأیید تشخیص خود، اکوی قلب جنین را درخواست کند. اکوی قلب جنین، نوعی سونوگرافی از قلب جنین است. این آزمایش می تواند مشکلات ساختاری قلب و نحوه عملکرد قلب را نشان دهد.
پس از تولد نوزاد
تترالوژی فالوت معمولاً پس از تولد نوزاد و با کبودی نوزاد به هنگام گریه کردن یا شیرخوردن، تشخیص داده می شود. برخی از یافته های معاینات پزشکی مانند رنگ کبود پوست یا صدای سوفله قلبی، ممکن است پزشک را به این فکر وا دارد که بیمار مبتلا به تترالوژی فالوت می باشد. گرچه، صدای سوفله قلبی ممکن است در بدو تولد وجود نداشته باشد. اکوی قلب همچنین به پزشک کمک می کند که سلامت قلب بیمار را در گذر زمان پیگیری کند.
تترالوژی فالوت، یک نقص مادرزادی بحرانی است که ممکن است در غربالگری نوزاد، با استفاده از پالس اکسیمتر تشخیص داده شود. پالس اکسیمتری، یک آزمایش ساده برای تخمین میزان اکسیژن در خون نوزاد است. سطوح پایین اکسیژن در خون می تواند نشانه ی تترالوژی فالوت بحرانی باشد. غربالگری نوزاد با استفاده از پالس اکسیمتر، می تواند بیماری های قلبی مادرزادی از جمله تترالوژی فالوت را پیش از بروز علائم شناسایی کند.
درمان تترالوژی فالوت
بلافاصله پس از تولد نوزاد، با جراحی قابل درمان است. پزشکان در طول جراحی، دریچه ریه را باز و یا تعویض می کنند تا مسیر شریان ریوی را بزرگتر کنند. آنها همچنین در بالای نقص دیواره بین بطنی، یک وصله قرار می دهند تا حفره ی بین دو دهلیز پایینی قلب را ببندند. این عملکردها، جریان خون به رگ ها و دیگر نقاط بدن را بهبود می بخشد. اکثر نوزادان پس از جراحی زندگی فعال و سالمی خواهند داشت.
گرچه، آنها باید تحت نظر متخصص قلب باشند تا میزان پیشرفت بیماری و دیگر مشکلاتی را که ممکن است با بالا رفتن سن به آنها دچار شوند، مورد بررسی قرار گیرد. این افراد در میانسالی ممکن است برای مشکلات احتمالی دیگر، نیاز به جراحی یا مراقبت پزشکی بیشتری داشته باشند.
چگونه می توان علائم کودک خود را مدیریت کرد؟
والدین می توانند تا فرا رسیدن زمان جراحی، علائم کودک خود را در طی حملات کبودی مدیریت کنند. هنگامی که کودک دچار مشکل در تنفس می شود، باید او را در حالت چمباتمه یا اسکوات قرار داد. پزشک نیز می تواند در این مواقع، مصرف اکسیژن یا دارو های بتا بلاکر را با هدف بهبود جریان خون تجویز کند. نمونه های زیر از دیگر مواردی هستند که باید در ارتباط با شرایط کودک از آن ها اطمینان یافت:
- نوشیدن مایعات به مقدار کافی
- اجتناب از ورزش با شدت زیاد
- مصرف دارو های تجویزی