نارسایی قلبی، شرایطی است که در آن قلب نمی تواند خون کافی را به دیگر اندام های بدن پمپاژ کند. در صورتی که قلب شما آسیب دیده باشد و یا عمل پمپاژ را به خوبی انجام ندهد، ممکن است بزرگ، ضعیف و یا سفت شود. اگر شما از نارسایی قلبی رنج می برید، عضلات و اندام های شما اکسیژن و مواد مغذی کمتری دریافت می کنند، در نتیجه ممکن است احساس سرگیجه یا خستگی کنید. همچنین بر اثر نارسایی قلبی، مایع اضافی در بدن شما جمع می شود که می تواند موجب تنگی نفس و یا ورم پا ها و شکم شود.
انواع مختلف نارسایی قلبی
نارسایی قلبی ممکن است در سمت راست، سمت چپ و یا هر دو طرف قلب رخ دهد. نارسایی های قلبی را می توان با معیار مهمی به نام کسر خروجی قلب طبقه بندی کرد. کسر خروجی قلب، میزان خونی را که با هر ضربان به قلب وارد و از آن خارج می شود، اندازه گیری می کند. در یک قلب سالم، کسر خروجی قلب 50% یا بیشتر است، یعنی قلب با هر ضربان، حداقل نیمی از حجم خون بطن ها را پمپاژ می کند. در نارسایی قلبی، شما ممکن است کسر خروجی کاهش یافته یا کسر خروجی حفظ شده داشته باشید.
نارسایی قلبی با کسر خروجی کاهش یافته (نارسایی قلبی سیستولیک)
در نارسایی قلبی با کاهش کسر خروجی، عضله ی قلب ضعیف می شود و خون کافی را برای تأمین نیازهای بدن پمپاژ نمی کند. زمانی که عضله قلب تلاش می کند تا خون را به طور صحیح به بدن پمپاژ کند، مایعات، درون رگ های خونی بدن شروع به جمع شدن می کنند. زمانی که مایع بیشتری جمع می شود، ممکن است به فضای دور ریه ها و دیگر نواحی بدن نشت کنند و موجب تنگی نفس و ورم شوند. وقتی که قلب عمل پمپاژ را به درستی انجام نمی دهد، عضلات و اندام های بدن، اکسیژن و مواد مغذی کمتری دریافت می کنند که می تواند موجب احساس خستگی و سرگیجه در فرد شود.
نارسایی قلبی با کسر خروجی حفظ شده (نارسایی قلبی دیستولیک)
در نارسایی قلبی با کسر خروجی حفظ شده، عضله قلب می تواند خون را به بقیه بدن پمپاژ کند، اما به خوبی منبسط نمی شود. منبسط نشدن عضله ی قلب، باعث افزایش فشار درون قلب و نشت مایعات به اطراف ریه ها و سایر نواحی بدن شود. این شرایط در نهایت منجر به تنگی نفس و ورم می شود. انواع دیگری از نارسایی قلبی وجود دارد که علائم مشابهی را ایجاد می کنند. این دو نوع نارسایی قلبی، کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک و نارسایی بطن راست هستند.
علل نارسایی قلبی
شایع ترین علت نارسایی قلبی، حمله قلبی یا بیماری قلبی کرونری است، اما علل دیگری نیز می تواند داشته باشد. بسیاری از افرادی که دارای نارسایی قلبی هستند، با مشکلات طولانی مدت دیگری مانند بیماری ریوی یا دیابت زندگی می کنند. نارسایی قلبی می تواند بر اثر شرایط دیگری به وجود بیاید که باعث آسیب دیدن، ضعیف شدن یا سفتی قلب می شود. این شرایط عبارتند از:
- سن بالا
- بیماری های مزمن مانند دیابت، HIV و مشکلات تیروئید
- بیماری قلبی کرونری و حمله قلبی
- آسیب به عضله قلب (کاردیومیوپاتی) – علت این عارضه می تواند عفونت، سوء مصرف الکل و مصرف دارو های خاص باشد.
- دریچه های معیوب قلب (بیماری دریچه قلب)
- مشکلات ضربان قلب (آریتمی ها)
- مشکلات قلبی مادرزادی
- فشار خون بالا
- التهاب عضله قلب (میوکاردیت)
- بارداری – که قلب را وادار به سخت تر کار کردن می کند.
با تیم پزشکی خود صحبت کنید تا متوجه شوید چرا دچار نارسایی قلبی پیشرفته شده اید، چگونه می توانید علائم خود را کنترل کنید و زندگی با کیفیت تری داشته باشید.
علائم و نشانه های حمله قلبی
نارسایی قلبی به دلیل کاهش تأمین اکسیژن و مواد غذایی به عضلات و اندام های بدن و تجمع مایعات در بدن (احتباس) موجب بروز علائمی می شود. شما ممکن است یک یا چند مورد از علائم نارسایی قلبی زیر را احساس کنید.
- ورم شکمی
- درد قفسه سینه
- سرفه کردن
- مشکل در تنفس یا تنگی نفس، به ویژه به هنگام انجام فعالیت فیزیکی
- سرگیجه
- تپش قلب
- از دست دادن اشتها یا حالت تهوع
- ورم زانو ها یا پا ها (اِدِم)
- خستگی
- بیدار شدن در طول شب به علت مشکل در تنفس
- ضعف
در صورت شدیدتر شدن علائم، چه کاری باید انجام دهید؟
اگر علائم نارسایی قلبی شما بدتر شدند، باید هرچه سریعتر با پزشک خود ملاقات کنید. با مراجعه زود هنگام به پزشک، ممکن است بتوانید پیشرفت علائم نارسایی قلبی را متوقف کنید و از نیاز به بستری شدن طولانی مدت در بیمارستان جلوگیری کنید.
چگونه می توانید از نارسایی قلبی جلوگیری کنید؟
بهترین راه برای جلوگیری از نارسایی قلبی، پیشگیری از بروز بیماری قبلی کرونری و حمله ی قلبی است. اگر پیش از این دچار حمله قلبی شده اید، کنترل عوامل خطر و پیگیری برنامه ی درمانی از جمله چکاپ های منظم، اهمیت بسیار زیادی دارد. گرچه، گاهی اوقات نارسایی قلبی قابل پیشگیری نیست و شما ممکن است به دلیل شرایط دیگری مانند ژنتیک یا یک علت ناشناخته به آن دچار شوید.
نارسایی قلبی چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص نارسایی قلبی، پزشک علائم شما را بررسی می کند، در مورد سابقه ی خانوادگی بیماری قلبی سؤال می کند و معاینه فیزیکی انجام می دهد. همچنین، پزشک ممکن است آزمایشات زیر را برای بررسی مشکل شما توصیه کند:
- آزمایشات خون
- اکوکاردیوگرام (ECHO)
- الکتروکاردیوگرام (نوار قلب)
- اشعه ی ایکس قفسه سینه
نارسایی قلبی چگونه درمان می شود؟
نارسایی قلبی، یک مشکل جسمانی طولانی مدت است. این بیماری، اغلب اوقات قابل درمان نیست و باید به صورت مادام العمر تحت کنترل قرار گیرد. با این حال، درمان می تواند به شما احساس بهتری دهد و از بستری شدن در بیمارستان جلوگیری می کند. همچنین با درمان مناسب، شما می توانید زندگی طولانی تر و سالمتری داشته باشید. پزشک شما، نارسایی قلبی را با تجویز دارو درمان خواهد کرد. این دارو ها، پمپاژ خون توسط قلب را آسانتر می کنند، علائم را بهبود می بخشند و به جلوگیری از بستری شدن کمک می کنند. دارو های نارسایی قلبی، متعلق به دسته های دارویی زیر هستند:
بازدارنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (بازدارنده های ACE)
بازدارنده های ACE، دارو هایی هستند که رگ های خونی را منبسط می کنند و فشار روی قلب را کاهش می دهند و پمپاژ خون توسط قلب را راحت تر می کنند.
مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARB)
ARB ها، به شیوه ای مشابه با بازدارنده های ACE عمل می کنند. گاهی اوقات، در صورتی که شما به دلیل استفاده از بازدارنده های ACE دچار عوارض شوید (برای مثال سرفه مداوم)، پزشک به جای بازدارنده های ACE ، مسدود کننده های ARB را تجویز می کند.
مسدود کننده های بتا
مسدود کننده های بتا به قلب کمک می کنند که پمپاژ آهسته تر و قویتری داشته باشد.
آنتاگونیست های گیرنده مینرالوکورتیکوئید (MRAها یا مسدود کننده های آلدوسترون)
MRA ها، تأثیرات هورمون آلدوسترون را مهار می کنند و به کنترل فشار خون و کاهش تغییرات عضله قلب بر اثر آسیب کمک می کنند.
دارو های ادرار آور
دارو های ادرارآور به خارج کردن مایعات اضافی از بدن، از جمله ریه ها، پا ها و اطراف شکم کمک می کنند. این دارو ها با کاهش ورم و آسان تر کردن تنفس، باعث می شوند احساس بهتری پیدا کنید.
مهارکننده نپریلیسین گیرنده آنژیوتانسین (ARNIها)
اگر پزشک احساس کند دارو های نارسایی قلبی شما به اندازه ی کافی خوب عمل نمی کنند، دارو های مهارکننده ی ARNI را به جای مهارکننده های ACE یا ARB تجویز می کند. مصرف منظم دارو ها مطابق با دستور پزشک، اهمیت بسیار زیادی دارد. دارو های نارسایی قلبی، معمولاً درمان های طولانی مدتی هستند و حتی اگر شما مشکلی نداشته باشید، پزشک ممکن است دوز دارو های مصرفی شما را افزایش دهد. بدون مشورت با پزشک یا داروساز خود، مصرف دارو های نارسایی قلبی خود را متوقف نکنید.
دیفیبریلاور قلبی کاشتنی (ICD)
یک دیفیبریلاتور قلبی کاشتنی، باطری کوچکی است که در زیر پوست قفسه سینه شما قرار داده می شود. این باطری، به طور مداوم عملکرد قلب شما را بررسی می کند و در صورت نیاز، ضربان های غیرطبیعی خطرناک را اصلاح می کند.
ضربان سازها
زمانی که سمت راست و سمت چپ قلب، هماهنگ با هم ضربان نزنند، از ضربان ساز ها برای کاهش علائم نارسایی قلبی استفاده می شود. ضربان ساز، یک دستگاه کاشتنی کوچک است که به صورت الکتریکی قلب را تحریک می کند تا یک ضربان قلب منظم داشته باشد.
بیشتر بخوانید: آنژیوگرافی عروق کرونری
زندگی خوب با نارسایی قلبی
نارسایی قلبی، یک مشکل مزمن و جدی است که نیاز به کنترل مادام العمر دارد. خبر خوب این است که درمان می تواند به شما کمک کند احساس بهتری پیدا کنید، در بیمارستان بستری نشوید و زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشید. نارسایی قلبی، به ندرت به طور کامل درمان می شود، بنابراین با خانواده و تیم پزشکی خود در مورد درخواست های خود صحبت کنید. اجازه دهید تیم حمایتی شما بدانند که چه چیزی برای شما مهم است و شما با کدام درمان احساس بهتری دارید.
حسین
یکشنبه ۲۰ آذر ۱( 1 سال پیش)
تعداد بازدید:
مشاهده پرسش
