آمبولی ریه چیست؟

سی تی اسکن یا سی تی آنژیو ریه:

این روش تصویربرداری از اشعه ی X و رایانه، برای ساخت تصاویر با جزئیات بالا از بدن بهره می برد. یک CT اسکن جزئیات استخوان ها، عضلات، چربی و اندام های درونی را نشان می دهد. CT اسکن به همراه یک کنتراست، تصاویر رگ های خونی ریه ها را بهبود می بخشد. کنتراست به داخل ورید تزریق می شود. یک ماده ی شبیه ماده ی رنگی dye است که به درون ورید تزریق می شود و موجب می شود که اندام درونی یا بافت مورد مطالعه، درون اسکن واضح تر نمایش داده شوند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): 

این روش تصویربرداری از ترکیب یک میدان مغناطیسی، فرکانس های رادیویی و یک رایانه برای ایجاد تصاویر با جزئیات از اندام ها و ساختار های درون بدن بهره می برد.

سونوگرافی: 

این نوع از اموج فراصوت رگی، برای ارزیابی جریان خون و ساختار رگ های خونی در پاها انجام می شود. اغلب اوقات لخته های خونی از رگ های پا کنده می شوند و به ریه ها می روند. فراصوت (US) از امواج صوتی با فرکانس بالا و یک رایانه، برای ایجاد تصویر از رگ های خونی، بافت ها و اندام های درونی استفاده می کند.

تست های آزمایشگاهی: 

آزمایشات خونی برای بررسی وضعیت ایجاد لخته ی خونی به کار می روند؛ از جمله یک آزماش که “میزان دیمر D” یا (D-dimer) نام دارد. از دیگر آزمایش هایی که روی خون انجام می شود، می توان تست اختلالات ژنتیکی را نام برد که می توانند منجربه اختلال در ایجاد لخته ی خونی شوند. هم چنین ممکن است میزان گازهای خون برای ارزیابی سطح اکسیژن خون، بررسی شود.