نارسایی قلبی

آنتاگونیست های گیرنده مینرالوکورتیکوئید (MRAها یا مسدود کننده های آلدوسترون)

MRA ها، تأثیرات هورمون آلدوسترون را مهار می کنند و به کنترل فشار خون و کاهش تغییرات عضله قلب بر اثر آسیب کمک می کنند.

دارو های ادرار آور

دارو های ادرارآور به خارج کردن مایعات اضافی از بدن، از جمله ریه ها، پا ها و اطراف شکم کمک می کنند. این دارو ها با کاهش ورم و آسان تر کردن تنفس، باعث می شوند احساس بهتری پیدا کنید.

مهارکننده نپریلیسین گیرنده آنژیوتانسین (ARNIها)

اگر پزشک احساس کند دارو های نارسایی قلبی شما به اندازه ی کافی خوب عمل نمی کنند، دارو های مهارکننده ی ARNI را به جای مهارکننده های  ACE یا  ARB تجویز می کند. مصرف منظم دارو ها مطابق با دستور پزشک، اهمیت بسیار زیادی دارد. دارو های نارسایی قلبی، معمولاً درمان های طولانی مدتی هستند و حتی اگر شما مشکلی نداشته باشید، پزشک ممکن است دوز دارو های مصرفی شما را افزایش دهد. بدون مشورت با پزشک یا داروساز خود، مصرف دارو های نارسایی قلبی خود را متوقف نکنید.

دیفیبریلاور قلبی کاشتنی (ICD)

یک دیفیبریلاتور قلبی کاشتنی، باطری کوچکی است که در زیر پوست قفسه سینه شما قرار داده می شود. این باطری، به طور مداوم عملکرد قلب شما را بررسی می کند و در صورت نیاز، ضربان های غیرطبیعی خطرناک را اصلاح می کند.

ضربان سازها

زمانی که سمت راست و سمت چپ قلب، هماهنگ با هم ضربان نزنند، از ضربان ساز ها برای کاهش علائم نارسایی قلبی استفاده می شود. ضربان ساز، یک دستگاه کاشتنی کوچک است که به صورت الکتریکی قلب را تحریک می کند تا یک ضربان قلب منظم داشته باشد.

بیشتر بخوانید: آنژیوگرافی عروق کرونری