عروق محیطی چیست؟ سیستم عروقی محیطی بخشی از سیستم گردش خون است که شامل سیاهرگ ها و شریان هایی است که در قفسه سینه یا شکم نیستند (یعنی در بازوها ، دست ها ، پاها و پاها ). اگر بیماری عروق محیطی (PVD) برای شما تشخیص داده شده است، احتمالاً اصطلاح بیماری شریانی محیطی (PAD) را شنیده اید.
هر دوی این بیماری ها، یک چیز هستند. بیماری عروق محیطی به معنی باریک شدن یا انسداد رگ های خونی است، که منجر به کاهش جریان خون در رگ های محیطی میشود. (به استثنای عروقی که وظیفه خونرسانی به قلب و مغز را بر عهده دارند). این وضعیت، نسبتاً شایع بوده و تقریباً 8.5 میلیون نفر در ایالات متحده، به بیماری عروق محیطی مبتلا هستند که 20 درصد از این بیماران، بالای 60 سال سن دارند.

علائم بیماری عروق محیطی
گرفتگی عضلات پا
گرفتگی عضلات پا می تواند اولین نشانه بیماری عروق محیطی باشد. گرفتگی عضلات پا، یکی از شایع ترین و قابل توجه ترین علائم بیماری عروق محیطی است. اغلب موارد، علائم و نشانه ها، از پاها شروع می شود. احتمال دارد که گرفتگی عضلات، در زمان استراحت و همچنین هنگام پیاده روی یا ورزش، روی دهد. اگر گرفتگی ماهیچه، در هنگام حرکت رخ دهد، به آن لنگش گفته می شود. همچنین انتظار می رود که به دلیل کاهش گردش خون در یک ناحیه، کمی احساس بی حسی یا گزگز در پایتان داشته باشید.
شاید پا یا ساق پای آسیب دیده، به دلیل عدم دریافت خون کافی، در هنگام لمس، خنک تر بوده و نسبت به پای دیگر رنگ پریده به نظر برسد. همچنین ممکن است متوجه شوید که ناخن ها و موهای روی اندام آسیب دیده، رشد کندتری دارند.
زخم روی ساق یا پا
گاهی اوقات روی ساق یا پای شما زخمی ایجاد می شود. شاید متوجه شوید که اگر به ساق یا پای شما آسیبی وارد شود، التیام آن بسیار زمان بر است یا اصلاً خوب نمی شود، زیرا پوست آسیب دیده، برای دریافت مواد مغذی، به جریان خون مناسب نیاز دارد. این مواد غذایی، امکان بازسازی یا ترمیم سلول ها را برای بدن فراهم می کنند. اگر دچار زخم شدید، مهم است که مراقب علائم عفونت باشید، زیرا هر چه ترمیم زخم طولانیتر باشد، خطر ابتلا به عفونت نیز بیشتر خواهد بود؛ در این حالت به افزایش قرمزی اطراف ناحیه زخم، ترشح یا چرک و افزایش درد توجه کنید.
علت بیماری عروق محیطی
✔️ آترواسکلروز
شایع ترین علت بیماری عروق محیطی، آترواسکلروز است. آترواسکلروز زمانی اتفاق می افتد که رسوبات چربی به نام پلاک ایجاد شده و باعث انسداد شریان های بدن شما شود. نام دیگر این عارضه، «تصلب شریان ها» است. شایع ترین علل آترواسکلروز شامل فشار خون بالا (هیپرتانسیون)، سیگار کشیدن، دیابت و کلسترول بالا است. سایر عوامل خطر عبارتند از چاق بودن، نداشتن تحرک بدنی، سابقه خانوادگی بیماری قلبی، جنسیت مرد یا زنان پس از یائسگی.

در صورتی که نمی توانید جنسیت، سن یا سابقه خانوادگی خود را تغییر دهید، اگر سایر عوامل خطر آترواسکلروز را کاهش دهید، می توانید به کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق محیطی کمک کنید.
✔️ تروما
تروما یا آسیب، می تواند باعث ایجاد بیماری عروق محیطی شود. صدمه به بازو یا پا می تواند باعث آسیب به رگ های خونی می شود. بی نظمی ماهیچه ها یا رباط ها نیز می تواند همچون عفونت، به رگ های خونی آسیب برساند. اگر علت آن، آسیب یا عفونت باشد، درمان آن ها می تواند بیماری عروق محیطی را نیز درمان کند. سایر عللی که شیوع کمتری دارند عبارتند از: فلبیت (التهاب وریدی)، آرتریت و بیماری های خود ایمنی. پرتودرمانی یکی دیگر از محرک های شناخته شده برای بیماری عروق محیطی است.
تشخیص بیماری عروق محیطی
تشخیص بیماری عروق محیطی از طریق یک آزمایش ساده صورت می گیرد. تشخیص بیماری عروق محیطی، با معاینه فیزیکی و گرفتن تاریخچه خانوادگی آغاز می شود. پزشک، اندام های شما و تفاوت در دما و ظاهر اندام ها را بررسی می کند. نبض اندام ها نیز با هم مقایسه می شود تا مشخص شود که آیا یکی از آن ها کندتر از دیگری است یا خیر. آزمایشی به نام شاخص مچ پا-بازویی، فشار خون پایتان را با فشار خون بازو مقایسه می کند.
سایر آزمایشات شامل سونوگرافی، آنژیوگرافی و آزمایش خون است. گرچه آزمایش خون نمی تواند ابتلا به بیماری عروق محیطی را تأیید کند، اما می تواند به پزشک نشان دهد که آیا ممکن است شرایط دیگری مانند کلسترول بالا یا دیابت منجر به بیماری عروق محیطی شده باشد.
عوارض بیماری عروق محیطی
عوارض بیماری عروق محیطی می تواند در زنان بیشتر از مردان باشد. هم مردان و هم زنان به بیماری عروق محیطی مبتلا می شوند، اما مطالعات نشان می دهد که شدت بیماری، در زنان نسبت به مردان بیشتر است. این مشاهدات، برگرفته از یک مطالعه بزرگ است که تفاوت های جنسیتی در درمان را مورد توجه قرار می دهد. هنگامی که پزشکان، درمان هایی مانند آنژیوپلاستی یا جراحی بای پس را انجام می دادند، نتیجه کلی بین مردان و زنان مشابه بود.
اگرچه، میزان عوارض (مانند نیاز به تزریق خون و آمبولی) در زنان نسبت به مردان بیشتر بود، اما این عمل از نظر فنی در زنان بیمار موفقیت بیشتری داشت. از نظر انفارکتوس میوکارد (حمله قلبی) یا سکته مغزی، هیچ تفاوت جنسی وجود نداشت.

درمان بیماری عروق محیطی
درمان پزشکی بیماری عروق محیطی، مشابه بیماری قلبی است. چنانچه مبتلا به بیماری عروق محیطی هستید، پیروی از دستورالعملهای پزشک، جهت کند یا معکوس کردن آسیب رگ های خونی، بسیار مهم است. ممکن است، پزشک، داروهایی را برای جلوگیری از لخته شدن خون (ضد انعقاد ها که رقیق کننده های خون نیز نامیده می شوند) تجویز کند. همچنین داروهایی وجود دارند که می توانند به افزایش جریان خون کمک کنند.
در موارد شدید بیماری عروق محیطی، ممکن است نیاز به جراحی برای باز کردن رگ خونی باشد. این روش ها شامل آنژیوپلاستی و جراحی بای پس است، که مشابه روشی است که جراحان قلب، برای درمان بیماری عروق کرونر انجام می دهند.
درمان خانگی بیماری عروق محیطی
درمان بیماری عروق محیطی در خانه، مهم است. برخی از تغییرات غیر تهاجمی در سبک زندگی وجود دارد که می توانید برای درمان بیماری عروق محیطی، آن ها را انجام دهید. ورزش یکی از راه های کمک به بهبود جریان خون در اندام ها است. با این حال، قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما بی خطر است. کارهای دیگری که می توانید در خانه انجام دهید: پاهای خود را روی هم نگذارید؛ پاها را به مقدار کمی بالا بیاورید. (نه بالاتر از قلب).
پاهای خود را گرم نگه دارید و سیگار نکشید. اگر بیماری عروق محیطی برای شما تشخیص داده شده است، مراقب ایجاد زخم در اندام خود باشید. هرچه برنامه درمانی بیماری عروق محیطی خود را بهتر دنبال کنید، شانس ایجاد عوارض کمتر خواهد بود.
آیا بیماری عروق محیطی به یک قسمت بدن محدود است؟
بیماری عروق محیطی، تنها به یک قسمت از بدن شما محدود نمی شود. اگر پزشک تشخیص دهد که در رگ های خونی پای شما پلاک ایجاد شده است، به احتمال زیاد در جای دیگری از بدنتان هم پلاک ایجاد شده است. بیماری عروق محیطی، به طور ناگهانی ایجاد نمی شود، بلکه این بیماری، از مدت ها پیش از مشاهده علائم، وجود داشته است و حتی ممکن است در ابتدا، علائم آن قابل تشخیص نباشد. هنگامی علایم بیماری مشاهده می شود که، آسیب رگ های خونی کاملاً رخ داده است.
پس از شروع بیماری عروق محیطی، خطر ابتلا به عوارضی مانند حمله قلبی، سکته مغزی یا ایسکمی اندام افزایش می یابد. (کاهش جریان خون، باعث مرگ بافت شده و می تواند منجر به قطع عضو شود).