همه چیز در مورد آنژیوپلاستی

استنت های کرونری در حال حاضر تقریباً در تمام رویکردهای آنژیوپلاستی استفاده می شوند. استنت، یک حلقه مش فلزی ریز و قابل انبساط است که در ناحیه تازه باز شده شریان استفاده می شود تا به باز ماندن شریان، کمک کند. وقتی که استنت در جای خود قرار گرفت، بافت کم کم مانند یک لایه ی پوست روی استنت را می پوشاند. پزشک ممکن است برای کاهش چسبندگی پلاکت ها دارویی به نام ضدپلاکت تجویز کند. پلاکت ها سلولهای خونی خاصی هستند که به یکدیگر می چسبند تا خونریزی را متوقف کنند.

این داروها همچنین می توانند از تشکیل لخته خونی درون استنت جلوگیری کنند. تیم پزشکی دستورالعمل های خاصی را در مورد داروهای مورد نیاز و مدت زمان استفاده از آنها ارائه می دهد. اکثر استنت ها با دارو پوشانده می شوند تا از تشکیل بافت اسکار درون استنت پیشگیری کنند. این استنت ها، استنت های دارویی نامیده می شوند و در رگ های خونی، دارو آزاد می کنند تا رشد بیش از حد بافت درون استنت را آهسته تر کنند.

 این کار از تنگ شدن مجدد رگ خونی جلوگیری می کند. برخی از استنت ها این پوشش دارویی را ندارند و استنت های تماماً فلزی (BMS) نامیده می شوند و نیاز به استفاده طولانی مدت از داروی ضدپلاکت ندارند. این استنت ها در افرادی که در معرض خطر خونریزی هستند، ترجیح داده می شوند. از آنجا که استنت ها می توانند مسدود شوند، اگر بعد از استنت گذاری درد قفسه سینه دارید، با تیم پزشکی خود درمیان بگذارید.

اگر درون استنت بافت اسکار تشکیل شود، شما ممکن است به تجدید آنژیوپلاستی با بالون یا یک استنت دیگر نیاز پیدا کنید. در برخی موارد، ممکن است از طریق تعبیه یک کاتتر در نزدیکی بافت اسکار، پرتودرمانی انجام شود تا رشد بافت اسکار متوقف شود و رگ خونی باز شود. این عمل رادیوتراپی داخلی یا براکی تراپی گفته می شود.