آیا درمان واریس می تواند باعث لخته شدن خون شود؟

لخته های خونی معمولی به لخته هایی گفته می شود که در واکنش به آسیب دیدگی رخ می دهند؛ چه این آسیب دیدگی ناشی از ضربه و جراحت باشد، چه در اثر یک عمل جراحی به بافت های بدن وارد شده باشد. زمانی که فرآیند بهبودی به اتمام برسد، بدن خود به خود این لخته های خونی را تجزیه کرده و از بین می برد.

از سوی دیگر، ترومبوز ورید عمقی به نوعی خاص از لخته های خونی اشاره دارد که در سیاهرگ های عمیق بدن شکل گرفته و تا حدودی مسیر عبور جریان خون را مسدود می کند. ترومبوز ورید عمقی می تواند خود را از دیواره ی داخلی رگ ها جدا کند و -با توجه به اینکه این لخته ها در سیاهرگ های عمقی و متعاقباً در مسیر جریان خون به ریه ها و قلب قرار دارند- ممکن است منجر به آمبولی ریه شوند.

برخی از روش های درمانی رگ های واریسی، به عنوان قسمتی از فرآیند درمان منجر به ایجاد لخته های خونی می گردند. درمان هایی مانند ابلیشن لیزر درون وریدی، اسکلروتراپی و فرسایش رادیو فرکانسی، خون را به منظور مسدود کردن رگ مربوطه لخته می کنند. برای مثال در روش درمانی ابلیشن لیزر درون وریدی یا EVLA، پزشک یک کاتتر مجهز به لیزر را وارد رگ آسیب دیده می کند. فرکانس این لیزر بین 810 الی 1470 نانومتر تنظیم شده است. گرمای شدید لیزر باعث لخته سازی خون ناحیه و در نتیجه، مسدود شدن رگ مربوطه و قطع شدن جریان خون عبوری می شود. درمان فرسایش رادیو فرکانسی یا RFA نیز یک روش درمانی مشابه است، با این تفاوت که در آن به جای لیزر از امواج رادیو فرکانسی استفاده می شود. 

در اسکلروتراپی، از مبانی مشابهی برای درمان استفاده می شود؛ با این تفاوت که به جای اعمال انرژی حرارتی، ابتدا مایع مخصوص اسکلروسانت به رگ واریسی مربوطه تزریق می گردد. این مایع دیواره های داخلی رگ را تحریک کرده و پیش از تشکیل بافت زخم، عملیات لخته سازی خون را انجام می دهد. لخته های خونی ناشی از اسکلروتراپی خطرناک نبوده و بخشی از فرآیند درمان می باشند.